علاوه بر استفاده از پیچ و مهره، انواع جوش و چسب، پرچ کردن هم از روش‌های اتصال ورق و قطعات مختلف به هم محسوب می‌شود.
انبر پرچ دستگاهی است که میخ را در داخل سوراخ قطعه‌کار پرچ می‌کند. نمونه‌های رایج این دستگاه دارای پستانک‌های تعویض‌پذیر هستند که باید در هر عمل پرچ به گونه‌ای انتخاب شوند که قطر سوراخ پستانک کمی (و نه خیلی) بیشتر از قطر میخ‌پرچ باشد؛ معمولاً چند پستانک در اندازه‌های مختلف روی بدنهٔ پرچ‌کن نصب هستند که می‌توان آن‌ها را تعویض کرد. بزرگ‌بودن پستانک یکی دیگر از عوامل بیرون‌زدگی میخ و پرچ‌کاری ناموفق است. پیش از آغاز پرچ‌کاری باید پلیسه‌های حاصل سوراخکاری را زدود و قطعه‌کارها را با گیره یا ابزارهای دیگر تا حد امکان به هم نزدیک کرد تا اتصال محکمی ایجاد شود، وجود پلیسه‌ها می‌تواند پرچ را پاره کند. همچنین پرچ‌کن باید به صورت عمود روی قطعه‌کار قرار گیرد و پستانک باید بر روی قطعه‌کار چسبیده باشد.
این دستگاه حدود نیم کیلو‌گرم وزن دارد و حمل و استفاده از آن بسیار آسان است. برای حفظ سلامت دستگاه، یک ضامن فلزی در انتهای دسته قرارگرفته تا در زمانی که از دستگاه استفاده نمی‌کنید انبر قفل شود. علاوه‌بر استفاده از پیچ و مهره، انواع جوش و چسب، پرچ‌کردن هم از روش‌های اتصال ورق و قطعات مختلف به هم محسوب می‌شود. پرچ نوعی میخ است که با استفاده از دستگاه دستی یا بادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای اتصال میخ پرچ به قطعات مختلف ابتدا باید محل اتصال را با دستگاه دریل سوراخ کنید. سپس سر میله‌ای میخ پرچ را داخل دستگاه کرده و سر پرچ را داخل سوراخ ایجادشده قرار دهید. انبر (دستگاه پرچ دستی) را چند بار باز و بسته کرده که محل اتصال به هم چفت شود و دستگاه به‌صورت خودکار از محل اتصال جدا شود. در نظر داشته باشید مقدار اضافی میخ پرچ را باید از داخل دستگاه خارج کنید؛ درغیراین‌صورت دستگاه خراب خواهد شد.
انبر پرچ ها از سازوکارهای مختلفی برای پرچ‌کردن استفاده می‌کنند، به عنوان نمونه پرچ‌کن ممکن است دستی با بادی (پنوماتیک) باشد.
