پس از تولید و قبل از بهره برداری کابل، بسته به محل نگهداری و انبار، امکان صدمۀ فیزیکی یا نفوذ گرد و غبار، رطوبت، و هوا به داخل کابل وجود دارد. این امر موجبات آسیب به دو سر باز کابل می گردد و ضروری است هنگام بهره برداری، دو سر کابل به مقدار لازم برش داده شود تا قسمت های آسیب دیده از قسمت های سالم جدا شوند. بهترین راهکار جهت اجتناب از این امر که باعث هدر رفتن بخش و یا حتی بعضاً کل کابل می شود، استفاده از درپوش های کابل جهت جلوگیری از نفوذ گرد و غبار، رطوبت، و هوا به داخل کابل می باشد. این درپوش ها، دو سر کابل را مسدود نموده، و موجب عدم نفوذ گرد و غبار، رطوبت، و هوا به داخل کابل می گردد. علاوه بر این، جهت عایق بندی کابلی که از یک طرف به منبع تغذیه و طرف دیگر آن می باشد، می توان از درپوش های کابل بهره جست. در پوش های کابل به دو نوع حرارتی و فنری (سرد) تقسیم می گردد.
درپوش های حرارتی، آغشته به چسب آب بندی در داخل درپوش هستند و پس از حرارت دهی، عاوه بر جمع شدن درپوش به اندازۀ قطر کابل، چسب آب بندی درون درپوش که حد واسط بین کابل و درپوش است روان شده و آب بندی کامل کابل را تضمین می نماید. در روکش های فنری (سرد)، لاستیک درپوش و خواص ارتجاعی بالای آن موجب آب بندی کامل کابل می گردد و در نتیجه، چسب آب بندی در آن استفاده نگردیده است.
درپوش های حرارتی نیز خود به دو نوع ساده و ولو دار (شیر دار) تقسیم می گردند. در در پوش های ولو دار، ولوی در مرکز درپوش تعبیه شده است تا پس از از نصب درپوش بر روی کابل، گاز از طریق ولو یک طرفه به داخل درپوش تزریق، و رطوبت داخل درپوش به کلی تخلیه گردد.
از مزیت های اصلی درپوش های حرارتی و فنری نسبت به سایر انواع درپوش ها، آب بندی کامل کابل توسط این درپوش پوش ها می باشد. این امر به وسیلۀ سایر انواع درپوش به درستی میسر نمی باشد. هم چنین، با توجه به خاصیت جمع شوندگی این درپوش ها، امکان استفاده از یک سایز درپوش جهت طیف وسیعی از قطرهای متفاوت کابل میسر می باشد.
درپوش های حرارتی آند، درپوش های دو طبقه ای هستند که جهت آب بندی حد واسط آند فدا شونده و کابل متصل به آن (مورد استفاده در سیستم های حفاظت کاتدیک) مورد استفاده قرار می گیرد.
